Bogowie Ludzi

Morr
Bóg Śmierci

Morr jest bogiem śmierci i władcą podziemnego świata. Zwykle jest opisywany jako wysoki mężczyzna o arystokratycznych manierach, nieobecnym spojrzeniu i zamyślonym wyglądzie. Wszystkie dusze zmarłych należą do niego, a on gwarantuje, że będą przeprowadzone bezpiecznie do jego mrocznego królestwa. Jest również bogiem snów, ponieważ kraina snów znajduje się w pobliżu królestwa śmierci. Potrafi wywoływać straszne sny oraz iluzje.

Charakter: Neutralny.
Symbol: Najpopularniejszymi symbolami Morra są kruk i brama. Jego kapłani noszą proste, czarne szaty z kapturami bez żadnych symboli ani ozdób.
Zasięg kultu: Morr jest czczony w całym Starym Świecie, przy czym najpopularniejszy jest na południu. Ludzie modlą się doń tylko okazjonalnie. Oddają mu cześć osoby pogrążone w żałobie, składające ofiary w nadziei, że ich zmarli bezpiecznie dotrą do królestwa śmierci i że będzie im tam dobrze. Nieliczni czczą Morra jako boga snów, a ci iluzjoniści, którzy nie uznają za swego patrona Ranalda Oszusta, mogą uczynić nim właśnie Morra.
Świątynie: Świątynie Morra są zawsze usytuowane na terenie lub w pobliżu cmentarzy i zwykle wykorzystywane tylko do usług pogrzebowych. Świątynie i kaplice Morra to zazwyczaj solidne budowle, z szerokimi drzwiami wejściowymi i ciężkim, kamiennym nadprożem - jednym z symboli boga. Pomimo faktu, że nie są używane często i przez tłumy, drzwi do świątyń Morra są zawsze otwarte, tak jak drzwi do jego królestwa. Wewnątrz nie ma żadnych mebli, całe wyposażenie zapewniają ci, którzy ze świątyni korzystają. Kapliczki Morra prawie zawsze wyglądają jak brama, składająca się z dwóch prostych filarów i poprzecznej belki. W niektórych przypadkach jeden z filarów jest marmurowy, a drugi bazaltowy. Wyznawcy Morra zwykle nie ustawiają poświęconych mu kapliczek w swoich domach, ponieważ powszechnie uważa się, że symbole tego boga przynoszą pecha, jeżli zostaną użyte inaczej, niż podczas pogrzebu.
Przyjaciele i wrogowie: Wyznawcy Morra utrzymują dobre stosunki z innymi ważnymi religiami Starego Świata, ale nie mają szczególnych przyjaciół. Głównymi wrogami są nekromanci, którzy z pomocą swoich czarów plądrują mroczne królestwo i uprawiają zakazany kult brata Morra, Khaina - boga morderstwa. Również wśród iluzjonistów zdarzają się okazjonalne konflikty pomiędzy wyznawcami Morra i Ranalda.

Myrmidia
Bogini wojny

Myrmidia jest córką Vereny i Morra, patronką żołnierzy i strategów. Podczas gdy Ulryk polega na sile i furii bitewnej, Myrmidia faworyzuje taktykę i strategię wojenną. Zwykle jest przedstawiana jako wysoka, dobrze zbudowana, młoda kobieta, uzbrojona i wyekwipowana jak żołnierze pochodzący z południa Starego Świata. Może także przybierać postać orła.

Charakter: Neutralny.
Symbol: Symbolem Myrmidii jest włócznia, znajdująca się za tarczą. Wisiorek z tym motywem nosi większość jej wyznawców, wierząc, że przyniesie im szczęście w bitwie. Kapłani noszą niebieskie kaptury, białe szaty z czerwonymi brzegami, przy czym symbol bogini umieszczają na lewej piersi lub używają go jako klamry płaszcza.
Zasięg kultu: Myrmidia cieszy się największym poważaniem na południu Starego Świata, szczególnie w Tilei i Estalii. Jest także czczona we wszystkich częściach Starego Świata przez tych wojowników, którzy nie wyznają Ulryka.
Świątynie: Główna świątynia Myrmidii znajduje się w estalijskim mieście Magritta, które stanowiło przednią linię frontu podczas Wojen Arabskich. Wszystkie świątynie Myrmidii w Starym Świecie podlegają tej głównej, ale ostatni raz wykorzystała ona swe przywileje, wzywając do walki na początku wojny z Arabią. świątynie Myrmidii znajdują się w cytadelach wszystkich miast w całej Estalii i Tilei. Można się na nie natknąć także w południowej części Bretonii i Imperium, a nawet w innych miejscach, gdzie pracuje wielu najemników z południa. Kapliczki mogą wyglądać jak miniaturowe świątynie, posągi bogini albo wolno stojące rzeźby, przedstawiające sterty oręża.
Przyjaciele i wrogowie: Kult Myrmidii jest przyjazny wobec tych, którzy wierzą w jej rodziców: Yerenę - boginię mądrości i Morra - boga śmierci. Sympatia ta rozciąga się też na wyznawców jej siostry, Shallyi, bogini leczenia. Wyznawcy Myrmidii oraz Ulryka nie lubią się, jako że ci pierwsi uważają Ulryka za bóstwo barbarzyńskie, a wyznawcy Ulryka twierdzą, że oddawanie czci Myrmidii nie przystoi prawdziwym wojownikom. Jednak ta antypatia rzadko przeradza się w otwartą wrogość -wyznawcy tych bóstw wolą rywalizować na bitewnych polach, niż walczyć ze sobą. Natomiast wyznawcy Myrmidii otwarcie nie tolerują czcicieli Ranalda.

Ranald
Bóg złodzieji i oszustów

Ranald jest bogiem oszustwa, patronem złodzieja i szulerów. Przedstawiany najczęściej jest jako mężczyzna ludzkiej rasy, czarujący łajdak, niezrównany złodziej, albo jako zwierzę - wrona, sroka, czarny kot. To raczej kłamliwy łotrzyk, niż sługa zła, kierujący się własnym widzimisię i nie liczącym się z niczym poczuciem humoru. Mówi się, że interesuje się on złodziejstwem nie z chciwości, a dlatego, iż lubi poigrać z nadętymi i butnymi kupcami. Ranald czuje wstręt do przemocy i nigdy nie chroni brutalnych przestępców, którzy mordują i torturują. Za idealne uważa takie przestępstwo, po którym nie pozostają ślady i które zostaje odkryte dopiero po tygodniach albo miesiącach. Ranald ma cztery postacie: Ranalda Nocnego Czyhacza, patronującego złodziejom i innym łotrom, Ranalda Zwodniczego - opiekuna oszustów, szarlatanów i iluzjonistów, Ranalda Gracza - patrona gier i szczęścia, wreszcie Ranalda Obrońcę, chroniącego swoich wyznawców przed kłopotami ze strony urzędników, a także przed opresjami i tyranią.

Charakter: Neutralny.
Symbol: Ranalda reprezentuje znak skrzyżowanych palców, środkowego i wskazującego. Wykonanie tego znaku jest rodzajem cichej inwokacji, modlitwy i podobno przynosi szczęście. Z oczywistych powodów kapłani Ranalda nie noszę żadnych charakterystycznych strojów ani świętych symboli, chociaż niektórzy wyznawcy mogą mieć wyszyty na ubraniu znak podwójnego "X". Metalowy wisiorek z ozdobnym "X" uznawany jest powszechnie w całym Starym świecie za talizman szczęścia i noszą go nawet ludzie, którzy nie są wyznawcami Ranalda. Nie pociąga to za sobą kłopotów, z wyjątkiem krain, gdzie oficjalnie zakazano kultu Ranalda, a na jego czcicieli polują łowcy czarownic; zwykle takich symboli nie nosi się otwarcie, gdyż panuje powszechne przekonanie, że to zmniejsza skuteczność talizmanu.
Zasięg kultu: Ranald jest czczony w całym Starym Świecie, głównie w większych miastach. Jego wyznawcami są głównie Łotrzy, hazardziści i przedstawiciele niższych klas społecznych.
Świątynie: Ranald nie ma oficjalnie zorganizowanych Świątyń. Małe kapliczki Ranalda Nocnego Czyhacza znajdują się w licznych ośrodkach Gildii Złodzieiji. W wielu miastach, w dzielnicach zamieszkiwanych przez niższe klasy stoją także małe kapliczki Ranalda Obrońcy, utrzymywane zarówno przez ludność, jak i luźno zorganizowane "kluby przykapliczne". Przeważnie w jednej dzielnicy znajduje się tylko jedna taka kapliczka, ulokowana w bocznych zaułkach, z dala od ruchliwych ulic. Kapliczki Ranalda mają prostą budowę, zwykle konstruuje się je tak, by dało się je szybko rozebrać i ukryć. Mają zazwyczaj formę prostej lawy, której pokrywa udekorowana jest ozdobnymi symbolami "X".
Przyjaciele i wrogowie: Wyznawcy Ranalda mają wrogów dwojakiego rodzaju - władze, często zakazujące czczenia tego boga oraz bez-listownych rzezimieszków i morderców, ściągających na czcicieli odium niechęci. Przyjaciółmi są wszyscy Łotrzy unikający brutalności, jak na przykład cyrkowcy.

Shallya

Bogini leczenia i miłosierdzia

Shallya to córka Vereny i Morra. Jest boginią leczenia, miłosierdzia i współczucia. Zwykle przedstawia się ją jako młodą i piękną dziewczynę, z której oczu ciągle płyną łzy. Może także przybrać formę białego gołębia.

Charakter: Dobry.
Symbol: Symbolem Shallyi jest zwykle gołąb lub serce i kropla krwi. Jej kapłani to najczęściej kobiety. Noszą białe szaty, często zaopatrzone w kaptury, z wyszytym złotą nicią symbolem serca na lewej piersi.
Zasięg kultu: Shallya jest czczona w całym Starym Świecie przez ludzi wszystkich zawodów. Jest szczególnie poważana jako bogini patronująca kobietom, gdyż wierzy się, że chroni przed poronieniem i ułatwia znoszenie bólów porodowych.
Świątynie: Najbardziej znana świątynia Shallyi znajduje się w Couronne i została zbudowana obok jednego ze Źródeł, z których słynie to miasto. Jest to popularny cel wędrówek pielgrzymów, szczególnie ciężko chorych. W każdym mieście i wiosce Starego Świata znajdują się świątynie lub kapliczki Shallyi. Teoretycznie każda kapliczka powinna składać daninę na rzecz najbliższej świątyni, a ta odprowadzać ją do Świątyni głównej w stolicy danego państwa. Najwyższą władzą w sprawach związanych z kultem Shallyi jest rada, składająca się z najwyższych kapłanów lub kapłanek wszystkich stolic oraz najwyższej kapłanki Couronne. Świątynie Shallyi wyglądaj podobnie. Po jednej stronie dużego dziedzińca znajduje się świątynia w kształcie długiej sali, po drugiej dwie lub trzy kaplice, a na końcu - szpital.
Przyjaciele i wrogowie: Kult Shallyi nie ma konfliktów z większości innych religii Starego Świata, chociaż nie jest specjalnie blisko związany z hołdującym wojnie Ulrykiem. Czasami pojawiają się także tarcia między wyznawcami Shallyi i Ranalda, który - jak głoszą mity - został bogiem, otrzymując dar nieśmiertelności od Shallyi dzięki oszustwu. Kult Shallyi ma pokojowy charakter, nie występuje czynnie przeciw wrogim religiom, chociaż może neutralizować działania czcicieli Nurgla(patrz Bogowie Chaosu).

Sigmar Młotodzierżca 

Bóg wojny oraz założyciel i opiekun Imperium

Sigmar był człowiekiem, wyznawcą Ulryka. Za życia prowadził wojenne kampanie przeciwko zielonoskórym i Chaosowi, jednocząc ludy aktualnych ziem Imperium w jedność, by w końcu uzyskać tytuł pierwszego Imperatora. W podzięce za pomoc jednemu z krasnoludzkich królów za pomoc w walce otrzymał wspaniały młot - Rozłupywacz Czaszek. Podczas swojego panowania poszerzył wielkość kraju o kolejne krainy, czyniąc Imperium prawdziwą potęgą. Po 50 latach abdykował i zniknął, a wszelki słuch, jako o człowieku po nim zaginął. Po 20 latach od swego zaginięcia został uznany za boga przez ludzi Imperium. Kult Sigara dzieli się na zakony, a każdy z nich odgrywa inną role - istnieją kapłani którzy studiują nauki i głoszą słowo Sigmara, oraz ci, który walczą z Chaosem i przeczesują ziemię w celu unieszkodliwiania czarownic i czarnoksiężników.

Charakter: Neutralny.
Symbol: Symbolami Sigmara są potężny młot bojowy oraz kometa, zwieńczona dwoma ogonami.
Zasięg kultu: Obecnie Kult Sigmara jest najliczniejszy w Imperium. Jego świątynie i kapliczki są nawet w najmniejszych osadach i niezliczone miliony wzywają imienia Sigmara aby strzegł ich dusz przez korupcją. Ponieważ częścią obowiązków kałanów Sigmara jest obrona założonego przez niego Imperium, stan kapłański aktywnie uczestniczy w jednoczeniu ludzi w czasie wojen i zagrożenia i przez to jest postrzegany przez ludzi z zewnątrz jako kult wyznający boga wojny, co nie jest do końca prawdą.
Świątynie: Imperium pełne jest świętych miejsc Sigmara. Od młoto-kometowego kształtu Dystryku Świątynnego starego Altdorfu, do maleńkich kapliczek w Ostlandzie, obywatele Imperium są otoczeni przez symboliczne miejsca ich największego w państwie kultu.
Przyjaciele i wrogowie: Różnica zdań między Ranaldem z jednej strony a Sigmarem I Verena z drugiej jest prosta. Ranald wierzy w wolność, złodziejskie ryzyko i przechytrzenie naiwnych. Verena czuje, że takie akcje są niesprawiedliwe, kiedy Sigmar krzywo patrzy na każdego, kto łamie przyjęte zasady. Zazwyczaj, władze państwowe usiłują aresztować kultystów Randala traktując ich jak zwyczajnych łotrów, a tamci szukają nowych sposobów na upokorzenie stróżów prawa i łatwowiernych obywateli.

Ulryk 
Pan zimy, wilków i bitwy

Ulryk jest synem Matki Ziemi oraz młodszym bratem Taala i Rhyi. Jest bogiem szczególnie ceniącym sobie indywidualne wartości każdego z wyznawców. Jako Pan Zimy poddaje każdego z nich próbie przetrwania w zimnych ziemiach północy. W roli Lorda Wilków symbolizuje niestrudzonego myśliwego, który oddziela słabe od silnego. Ulryk jest zwykle czczony przez tych, którzy cenią sobie takie wartości jak odwaga, nieustępliwość i oddanie sprawie, oraz lubują się w szaleństwie bitwy. Zwykle modlą się do niego żołnierze tuz przed bitwą, szampierze czy gladiatorzy. Pod jego opiekę oddają się również rolnicy szukając w nim ochrony przed srogą zimą. 

Ulryk przedstawiany jest jako potężnej budowy barbarzyńca ubrany podobnie do tych którzy zasiedlili ziemie imperium kilka stuleci temu. Na plecach nosi szaro-srebrną skórę wilka, a w rękach ma olbrzymi topór bojowy zwany Blitzbeil.

Charakter: Neutralny
Symbole: Wyznawcy Ulryka identyfikują się z symbolami Białego Wilka (wataha złożona z samych białych wilków biega swobodnie po świątyni Ulryka w Middenheimie), wielkiego, dwuręcznego topora, zamkowego muru, oraz góry pokrytej śniegiem. Templariusze Białego Wilka mogą nosić swe barwy heraldyczne na tarczy, lub elementach ubioru, lecz zbroja zawsze ma zdobienia z motywami wilka, a na plecach zawsze jest peleryna w srebrno-szarej wilczej skóry. Część Templariuszy zamiast tarczy i włóczni używa dwuręcznego topora. Szpony Zimy noszą zwykle standardowe ubrania w jakich zwykle chodzą najemnicy, z wyszytą na lewej piersi głową wilka. Na tarczach mają namalowaną białą głowę wilka na czarnym tle.
Zasięg kultu: Ulryk jest czczony w całym Starym Świecie jako starożytny bóg wojny i zimy. Jego kult najbardziej rozrósł się w Imperium, Kislevie i Norsce (tam znany jest jako Olric). Wiara w Ulryka jest dominująca w Kislevie i Norsce, zaś w Imperium walczy o popularność z kultem Sigmara który stara się zostać oficjalna religią Imperium. Ulryk był też dominującym bóstwem w Bretonii do momentu pojawienia się kultu Myrmidii kilka wieków temu.
Świątynie: Główną siedzibą kultu Ulryka jest Middenheim, zwanym też Miastem Białego Wilka. Mniejsze świątynie znajdują się w każdym miescie w Kislevie, Norsce oraz Imperium.Świątynie Ulryka zwykle są budowane z kamienia, ale stare świątynie w Norsce mogą być drewniane. Zwykle są stawiane na planie kwadratu z placem po środku. W środku płonie Wieczny Ogień podsycany przez kapłanów lub świątynnych najmitów. Wewnątrz niema zbyt wiele dekoracji, a jeśli już jakieś się znajdą, to przedstawiają zimowe sceny batalistyczne.
Przyjaciele i wrogowie: Ulrykowcy sa silnie związani z wyznawcami Taala i Rhyi. Z rezerwą odnoszą się do bogów starych ras, uważając, że ich czas już przeminął. Ograniczonym szacunkiem darzą kult Myrmidi za to, że ogranicza wojownika jakimiś bzdurnymi zakazami i nie pozwala mu się w pełni oddać walce. Chłodne stosunki łączą wyznawców Ulryka z kultem Sigmara, a wyznawców Ranalda uważają za bandę tchórzy. Sekretne stowarzyszenie w ramach kultu Ulryka wspomaga tak zwaną Herezję Sigmara, czyli pogląd, że Sigmar nie był bogiem tylko wielkim herosem który został pobłogosławiony przez Ulryka. Klerycy Sigmara w najlepszym wypadku są uważani za oszustów , a w najgorszym za ludzi sprzymierzonych z demonami, które dają im magiczną moc. 

Verena 

Bogini nauki i sprawiedliwości

Verena jest boginią mądrości, rozwagi i sprawiedliwości, szczególnie popularną wśród uczonych i intelektualistów. W swym aspekcie bogini sprawiedliwości jest zainteresowana bezstronności, a dopiero na drugim miejscu literą prawa - sprzeciwia się tyranii, tak samo jak przestępstwu. Verena jest przeważnie przedstawiana jako wysoka kobieta o klasycznej urodzie, pełna godności i powagi. Mówi się, że czasami przybiera kształt sowy, albo sędziwego człowieka - mędrca (dowolnej płci).

Charakter: Neutralny.
Symbol: Symbolem Vereny jest sowa, tradycyjny symbol mądrości. Jej wyznawcy często noszą medaliony, przedstawiające sowę lub głowę sowy. Ten znak można także znaleźć na szatach jej nowicjuszy i kapłanów. Waga jest także używana jako symbol Vereny w aspekcie bogini sprawiedliwości i bywa czasem łączona ze znakiem sowy. Innym symbolem Vereny jest miecz, skierowany ostrzem ku dołowi, reprezentujący broń, której bogini, w swojej bardziej wojowniczej postaci, używa do naprawiania niesprawiedliwości.
Zasięg kultu: Verena jest czczona w całym Starym Świecie, szczególnie w miastach uniwersyteckich, jak Altdorf i Nul, gdzie znajdują się duże, poświęcone jej świątynie. Inne pomniejsze świątynie znajdują się prawie w każdym mieście, szczególnie w ośrodkach administracyjnych, a każde miejsce edukacji czy akademia ma jej kaplicę. Na prywatne kapliczki można się także często natknąć w domach sędziów, administratorów, dyplomatów i uczonych - dotyczy to też wielu magów.
Świątynie: Świątynie Vereny nie mają sztywnej hierarchii, ale stale utrzymują ze sobą kontakt, wymieniając się nowościami i informacjami. Kapłani i kapłanki są cenieni jako arbitrzy, ponieważ mają reputację osób nieprzekupnych i neutralnych. Cieszą się ogromnym zaufaniem i często działają jako nieoficjalni dyplomaci w dyskusjach pomiędzy władcami i narodami. Świątynie mają zwykle arkadowe fasady z symbolem sowy, wykonanym jako płaskorzeźba nad bramą. Składają się zwykle z wielkich pomieszczeń, oświetlonych przez wiele wąskich okienek, osadzonych wysoko w ścianach. Sale te zdominowane są dużymi kamiennymi statuami Vereny, która zwykle jest przedstawiana na tronie, z otwartą księgą w dłoni, na jej ramieniu siedzi sowa, zaś w podramienniku tronu umieszczone są pióro i kałamarz.
Przyjaciele i wrogowie: Kult Vereny jest przyjazny wobec większości innych ważnych religii Starego Świata, ale przeciwny ekstremizmom i fanatyzmowi każdego rodzaju. Kult Ranalda Obrońcy jest przeważnie tolerowany, chociaż inne aspekty Ranalda nie są aprobowane.